Αφιέρωμα | Μητέρα Τερέζα

Μητέρα Τερέζα: Αιώνια Αγγελιοφόρος Έμπρακτης Αγάπης

γράφει ο Δημήτρης Μιχαλάκης

“Πεινάμε περισσότερο από έλλειψη αγάπης και εκτίμησης σε αυτό το κόσμο παρά από έλλειψης τροφής. Η αγάπη καρπίζει όλες τις εποχές και ο καρπός της είναι προσιτός για όλους. Αν θέλουμε να στείλουμε ένα μήνυμα Αγάπης πρέπει να βρούμε τρόπο να το στείλουμε. Η λάμπα θα παραμένει αναμμένη και θα φωτίζει όσο εμείς θα φροντίζουμε να μη σωθεί το λάδι!'”Με  αυτά τα δικά της  λόγια καρδιάς ξεκινάει το βιογραφικό αφιέρωμα σε μία γυναίκα όπου η φήμη και το όνομα της είναι συνώνυμα με την αγάπη για   το συνάνθρωπο αλλά και το Θεό,την άδολη προσφορά και την ακούραστη διεκδικητικότητα,την ταπεινότητα  και τη παγκόσμια αναγνώριση,το Νόμπελ  Ειρήνης και της δια  βίου μάχης!Μία γυναικεία μορφή, που πλέον συγκαταλέγεται στον εκλεκτό κύκλο των Αγίων και που η καθολική αναγνώριση του φιλανθρωπικού της έργου  -από άθρησκους και μη – δε προκαλεί καθόλου έκπληξη. Για τη Μητέρα Τερέζα ο λόγος την Ιερή προστάτιδα των φτωχών  και  αγγελιαφόρος της Αγάπης του Χριστού ή όπως φημολογείται τελευταία μία “Μολυσμένη “Αγία;

Μητέρα Τερέζα: Ιερή προστάτιδα των φτωχών και αγγελιαφόρος της Αγάπης του Χριστού ή μία “Μολυσμένη” Αγία;

Νεανικά Χρόνια
Γεννημένη στις 26 Αυγούστου 1910 η  Agnes Gonxha Bojaxhiu (όπως ήταν το όνομά της) στα Σκόπια της τότε οθωμανικής αυτοκρατορίας. Ήταν το τρίτο και τελευταίο παιδί δύο αλβανόφωνων καθολικών,μίας οικογένειας στενά συνδεδεμένη με την θρησκεία αφού εκκλησιάζονταν πολύ συχνά και προσεύχονταν καθημερινά. Ως φυσικό επακόλουθό αυτού ήταν οι δυνατές επιρροές του χριστιανισμού στη ζωή της μικρής  Agnes.
Μία ζωής που δεν άργησε να δείξει το μαρτυρικό της δρόμο  μιας και στην τρυφερή ηλικία των 8ετών έχασε τον πατέρα της και για επιβίωση της οικογένειας η μητέρα της άρχισε να ξεπούλα υπάρχοντα και οικογενειακά κειμήλια. Μέσα από τις τόσες χριστιανικές διδαχές και το θρησκευόμενο πλαίσιο που βίωσε στα πρώτα της χρόνια ήταν προφανώς οι λόγοι που  ώθησαν τη νεαρά Agnes (12 ετών)  να αποφασίσει να γίνει καλόγρια και να υπηρετήσει το λόγο του Θεού. Όμως ένα ερώτημα ,ένα δίλημμα την απασχολούσε τα επόμενα 5 χρόνια: να αφήσει για πάντα τη κοσμική ζωή και τη προοπτική μελλοντικής οικογένειας ή να αφιερωθεί εξολοκλήρου στο Θεό?Η θετική απάντηση ήρθε αυτόματα όταν πληροφορήθηκε για τα καθολικά ιεραποστολικά τάγματα στην Ινδία και το ανθρωπιστικό τους έργο.

Αποφασίζει να υπηρετήσει το λόγο του Θεού όταν πληροφορήθηκε για τα καθολικά ιεραποστολικά τάγματα στην Ινδία και το ανθρωπιστικό τους έργο.

Σε ηλικία 18 ετών (Σεπτέμβριο 1928) αποχαιρετά για πάντα την οικογένειά της και μεταβαίνει στο Δουβλίνο της Ιρλανδία (έδρα του τάγματος “Αδερφές του Λορέττο”στο οποίο είχε εισχωρήσει) όπου και εκπαιδεύεται για μερικούς μήνες και από εκεί στην Ινδία. Μέσα σε δύο χρόνια γίνεται καλόγρια με το όνομα Αδερφή Τερέζα και υπηρετεί το τάγμα της ως δασκάλα. Στα 25 της πλέον παίρνει τους τελευταίους της όρκους και γίνεται η Μητέρα Τερέζα που γνωρίζουμε σήμερα (24 Μαΐου1934). Ως επικεφαλής του κατηχητικού “St. Mary's” θα δίδασκε για 9 χρόνια χωρίς να έχει δικαίωμα να απομακρύνεται από τους χώρους του σχολείου. Όμως, η φτώχεια και η δυστυχία που μάστιζε την Ινδία δεν μπορούσε να την αφήσει ασυγκίνητη.
Ήταν σ' ένα ταξίδι  με τρένο (10 Σεπτεμβρίου 1946) όπου έλαβε όπως εκείνη αποκαλούσε “θείο μήνυμα” να εγκαταλείψει το κατηχητικό και να δώσει όλη της την ενέργεια και αγάπη προς τους ταλαιπωρημένους της συνανθρώπους .Με υπομονή και επιμονή ζητούσε με συνεχόμενες αιτήσεις από τους ιθύνοντες για 2 ολόκληρα χρόνια άδεια  να   πραγματοποιήσει το θείο κάλεσμα Έτσι, το 1948 πήρε άδεια από τους ανωτέρους της προκειμένου να προσφέρει τις υπηρεσίες της εκτός μονής, στις φτωχογειτονιές της Ινδίας.
Είναι μία στιγμή ορόσημο στη ζωή της Μητέρας Τερέζα και  ακούραστη μέσα σε άθλιες συνθήκες διδάσκει στην ύπαιθρο και σε μια μικρή καλύβα που νοικιάζει και περιθάλπει στα σπίτια οικογενειών των μαθητών της. Η άνευ όρων αγάπη της για τον συνάνθρωπο χτίζει τη φήμη της και της εξασφαλίζει τις πρώτες οικονομικές δωρεές!

Το 1948 πήρε άδεια από τους ανωτέρους της προκειμένου να προσφέρει τις υπηρεσίες της εκτός μονής, στις φτωχογειτονιές της Ινδίας.

 “Ιεραπόστολοι της Φιλανθρωπίας”
 Έχοντας ήδη ξεκινήσει δυναμικά τη φιλανθρωπική της δράση και με συνοδοιπορούσες της  πρώην μαθήτριες  της και συνειδητοποιώντας πως στη δοκιμαζόμενη Ινδία οι άνθρωποι που έχουν την ανάγκη της αποτελούν κυριολεκτικά εκατομμύρια η επόμενη της κίνηση ήταν η δημιουργία του δικού της τάγματος. Ένα τάγμα το οποίο με την επικύρωση από τον Πάπα Πίο Ζ΄ ιδρύθηκε το 1950 και ονομάστηκε “Ιεραπόστολοι της Φιλανθρωπίας”. Με τη ζωή της στην υπηρεσία αυτών των ανθρώπων, ιδρύει πρώτα έναν ξενώνα για ετοιμοθάνατους κι έπειτα ένα ορφανοτροφείο. Αλλά το μεγαλύτερο στοίχημα θα το βάλει ενάντια στη λέπρα. Εχθροί της η ίδια η αρρώστια και ο τρόμος που την περιβάλλει. Ξεκινάει μια κολοσσιαία καμπάνια ενημέρωσης του πληθυσμού και θεσπίζει την Παγκόσμια Ημέρα Λέπρας στις 31 Ιανουαρίου. Μέχρι τη δεκαετία του '60 λειτουργούσε ήδη η αποικία που έφτιαξε η Μητέρα Τερέζα για τους λεπρούς, ο περίφημος Τόπος της Ειρήνης, όπου οι ασθενείς μπορούσαν να ζήσουν και να εργαστούν με αξιοπρέπεια. Για τη 15η τους επέτειο, οι Ιεραπόστολοι της Φιλανθρωπίας δέχτηκαν ως δώρο την άδεια για ενέργειες εκτός συνόρων Ινδίας .Ο πρώτος ξενώνας χτίστηκε στη Βενεζουέλα το 1965 και σύντομα το φιλάνθρωπο τάγμα  εξάπλωσε τις δράσεις του στις τέσσερις γωνιές της Γης.

Ξεκινάει μια κολοσσιαία καμπάνια ενημέρωσης του πληθυσμού και θεσπίζει την Παγκόσμια Ημέρα Λέπρας στις 31 Ιανουαρίου

Διεθνής Αναγνώριση και το Τέλος
Όσο γρήγορα επεκτεινόταν το έργο της Μητέρας Τερέζα στα πέρατα του κόσμου, άλλο τόσο εκτοξευόταν και η φήμη της. Πολυάριθμες βραβεύσεις από διακεκριμένους οργανισμούς, Νόμπελ Ειρήνης το 1979 για  "τις εκστρατείες της σχετικά με την ενημέρωση για τη φτώχεια", και πολλές ακόμα ουμανιστικές διακρίσεις.
Δεν αποδέχθηκε ποτέ τον προσωπικό έπαινο για τα επιτεύγματά της, περιοριζόμενη απλώς να αναφέρει ότι “όλα είναι έργου Θεού!”Μιλώντας η ίδια για τον εαυτό της :”H καταγωγή μου Αλβανική. Η υπηκοότητα μου Ινδική .Είμαι καθολική μοναχή Όσο για την αποστολή μου ανήκω ε ολόκληρο το κόσμο. Έργο μας είναι να ενθαρρύνουμε -Χριστιανούς και μη -να κάνουν έργα αγάπης και κάθε έργο αγάπης που γίνεται ολόκαρδα οδηγεί πάντα τους ανθρώπους πιο κοντά”.
Παρά την αδύναμη καρδιά της -ζούσε με βηματοδότη από το 1983(μετά από καρδιακή προσβολή κατά τη διάρκεια επίσκεψης της στον Πάπα Ιωάννη Παύλο Β΄ -συνέχισε ακόμα πιο ενεργά την αποστολή της φοβούμενη μήπως δε καταφέρει να ολοκληρώσει το έργο της. Ταξίδεψε σε όλο τον κόσμο προκειμένου να βοηθήσει τους φτωχούς και τους αρρώστους σε όλο τον κόσμο. Βοήθησε τους πεινασμένους στην Αιθιοπία, τα θύματα της πυρηνικής έκρηξης στο Τσερνομπίλ καθώς και τα θύματα ενός σεισμού στην Αρμενία.
Η Μητέρα Τερέζα αφήνει την τελευταία της πνοή στις 5 Σεπτεμβρίου 1997 σε ηλικία 87 ετών και βυθίζει έναν ολόκληρο κόσμο στο πένθος. Στις 19 Οκτωβρίου 2003 το Βατικανό ανακοίνωσε την αγιοποίηση της. Ο απολογισμός του έργου της διόλου ευκαταφρόνητος  άνοιξε νοσοκομεία και ορφανοτροφεία σε ολόκληρη την Ινδία αλλά και στην Ρώμη την Τανζανία και την Αυστρία ενώ σήμερα χιλιάδες καλόγριες του τάγματος φροντίζουν κάθε χρόνο 500.000 πεινασμένες οικογένειες και 90.000 λεπρούς σε όλο τον κόσμο.
.

Όσο γρήγορα επεκτεινόταν το έργο της Μητέρας Τερέζα στα πέρατα του κόσμου, άλλο τόσο εκτοξευόταν και η φήμη της.

“Μολυσμένη Αγία”
Όπως  συμβαίνει πάντα ανά τους αιώνες κάθε πολυσήμαντη και ισχυρή μορφή όπως η Μητέρα Τερέζα δε θα μπορούσε παρά να αμφισβητηθεί και να σπιλωθεί για τη πορεία και το έργο της .Υπάρχουν δεκάδες άρθρα και έρευνες όπου την  παρουσιάζουν ως τσιγκούνα,εκμεταλλεύτρια,πως απολάμβανε την εικόνα και την εξαθλίωση των“φτωχότερων των φτωχότερων” και πως δεν πραγματοποιούσε φιλανθρωπία αλλά θρησκευτική  καμπάνια.
Οι κατηγορίες βέβαια δε σταματούν εκεί: ισχυρίζονται ότι πολλά από τα ιδρύματα που είχε δημιουργήσει η Μητέρα Τερέζα ήταν ακατάλληλα για τους ενοίκους τους, καλώντας τα «σπίτια για ετοιμοθάνατους» εξαιτίας της κακής υγιεινής τους και της έλλειψης τροφής, φροντίδας και φαρμακευτικής αγωγής. Επικρίνουν ακόμη τις πολιτικές επαφές της Μητέρας Τερέζα, κατηγορώντας την για την αποδοχή οικονομικών ενισχύσεων από τη βάρβαρη δικτατορία του Ντιβαλιέ, η οποία θεωρείται υπεύθυνη για τις δολοφονίες πάνω από 30.000 Αϊτινών μεταξύ 1957 και 1986.
Η Susan Shields, που για εννιάμιση χρόνια εργαζόταν στο τάγμα της Μητέρας, μέχρι που παραιτήθηκε επειδή δεν άντεχε την κοροϊδία και την υποκρισία, λέει:
«Για τη Μητέρα, ήταν η πνευματική υγεία που είχε τη μεγαλύτερη σημασία. Η υλική βοήθεια ήταν το μέσο για να φτάσει στην ψυχή τους, για να δείξει στους φτωχούς ότι ο Θεός τους αγαπούσε. Στους οίκους ετοιμοθάνατων, η Μητέρα δίδασκε στις μοναχές πώς να βαπτίζουν στα κρυφά αυτούς που πέθαιναν. Οι αδελφές έπρεπε να ρωτήσουν τον ετοιμοθάνατο αν ήθελε ένα ‘εισιτήριο για τον παράδεισο’. Μια θετική απάντηση σήμαινε συναίνεση σε βάπτιση. Η αδελφή τότε έπρεπε να παριστάνει ότι απλά δρόσιζε το μέτωπο του ασθενή με βρεγμένο μαντήλι, όταν στην πραγματικότητα τον βάπτιζε, λέγοντας χαμηλόφωνα τις αναγκαίες λέξεις. Η μυστικότητα ήταν σημαντική, ώστε να μην γένει γνωστό ότι οι μοναχές της Μητέρας Τερέζα βάπτιζε Ινδουιστές και Μουσουλμάνους.»

Δεκάδες άρθρα την παρουσιάζουν ως τσιγκούνα και πως δε τελούσε  φιλανθρωπία αλλά θρησκευτική καμπάνια.

Όπου και η αλήθεια βρίσκεται όσα και να γράφονται για μία προσωπικότητα η οποία μέχρι και σήμερα δε γνωρίζει γεωγραφικούς, θρησκευτικούς ή ιδεολογικούς περιορισμούς, ένα είναι αδιαμφισβήτητο;  η ακούραστη δια βίου  δράση της  σε όλες τις γωνιές του πλανήτη τείνει να έχει θετικές συνέπειες στις συνειδήσεις των ανθρώπων προωθώντας τα ιδεώδη του ανθρωπισμού, της γενναιοδωρίας και τις δράσεις ενάντια στη φτώχεια.
Όπως χαρακτηριστικά ο δρ. Λαβιρί αναφέρει «Αν η εξαιρετική εικόνα της Μητέρας Τερέζα, όπως μεταφέρεται στη συλλογική φαντασία, έχει ενθαρρύνει ανθρωπιστικές πρωτοβουλίες με  αληθινή αφοσίωση σε ανθρώπους που συνθλίβονται από τη φτώχεια, αυτό δεν μπορεί παρά να μας κάνει να χαιρόμαστε”

«Και εμείς οι ίδιοι αισθανόμαστε πως αυτό που κάνουμε είναι σταγόνα στον ωκεανό. Αλλά ο ωκεανός θα ήταν μικρότερος αν έλειπε αυτή η σταγόνα.»

Η Μητέρα Τερέζα μέσα από τα λόγια της:
«Σας παρακαλώ να διαλέξτε τον δρόμο της ειρήνης. Ίσως υπάρξουν νικητές και ηττημένοι από αυτόν τον πόλεμο αλλά αυτό δεν θα μετριάσει τον πόνο, τις ανθρώπινες απώλειες και την δυστυχία που θα προκαλέσουν τα όπλα σας»
«Αν κρίνεις τους ανθρώπους δεν προλαβαίνεις να τους αγαπήσεις».
«Δεν είμαι σίγουρη για το πώς είναι ο παράδεισος αλλά ξέρω πως όταν πεθάνουμε κι έρθει η στιγμή να κριθούμε από τον Θεό, δεν θα ρωτήσει “πόσες καλές πράξεις έκανες στην ζωή σου” αλλά με “πόση αγάπη έκανες ό,τι  έκανες”».
«Μην νομίζετε ότι η αγάπη πρέπει να είναι ακραία, προκειμένου να είναι αυθεντική. Αυτό που χρειάζεται είναι να αγαπάμε ακούραστα».

ΠΗΓΕΣ
http://www.pragmatikotita.gr
http://www.ethnos.gr
http://wwwmhteratereza.blogspot.gr
lhttp://socialista.com
http://www.arive.gr
http://eranistis.net/wordpress
http://www.iefimerida.gr 
http://www.newsbeast.gr
http://el.wikipedia.org