Κλίκ και ποίημα

Κλίκ και ποίημα || Μαρινα των βραχων - Οδυσσεας Ελυτης

γράφει ο Μιχάλης Καλιότσος

Σε αυτή τη στήλη θα περιπλανηθούμε κυρίως με τις αισθήσεις. Τις αισθήσεις που γεννούν εικονες.
Και οι εικόνες γεννούν ιστορίες. Ιστορίες που φτιάχνουν ποίηση. Με το βλέμμα. Με το άνοιγμα. Το εσωτερικό. Εικόνες με ένα κλίκ από μέρη της Σαλαμίνας και όχι μόνο. Η εικόνα και η ποίηση ενός τόπου είναι ταυτόχρονα και η εικόνα του κόσμου όλου. Ο λόγος γίνεται εικόνα και η εικόνα μετατρέπεται σε ποίηση.

Μαρινα των βραχων - Οδυσσεας Ελυτης

Εχεις μια γεύση τρικυμίας στα χείλη

Μα πού γύριζες

Ολημερίς τη σκληρή ρέμβη

της πέτρας και της θάλασσας

Αετοφόρος άνεμος γύμνωσε τους λόφους.

Γύμνωσε την επιθυμία σου ως το κόκαλο

Κι οι κόρες των ματιών σου

πήρανε τη σκυτάλη της χίμαιρας

Ριγώνοντας μ" αφρό τη θύμηση!

Πού είναι η γνώριμη ανηφοριά

του μικρού Σεπτεμβρίου

Στο κοκκινόχωμα όπου έπαιζες

θωρώντας προς τα κάτω

Τους βαθιούς κυαμώνες

των άλλων κοριτσιών

Τις γωνιές όπου οι φίλες σου

άφηναν αγκαλιές τα δυοσμαρίνια

-Μα πού γύριζες

Ολονυχτίς τη σκληρή ρέμβη

της πέτρας και της θάλασσας

Σου" λεγα να μετράς

μες στο γδυτό νερό

τις φωτεινές του μέρες

Ανάσκελη να χαίρεσαι

την αυγή των πραγμάτων

"Η πάλι να γυρνάς

κίτρινους κάμπους

Μ" ένα τριφύλλι φως

στο στήθος σου ηρωίδα ιάμβου.

"Εχεις μια γεύση τρικυμίας στα χείλη

Κι ένα φόρεμα κόκκινο σαν το αίμα

Βαθιά μες στο χρυσάφι του καλοκαιριού

Και τ" άρωμα των γυακίνθων

- Μα πού γύριζες

Κατεβαίνοντας προς τους γιαλούς τ

ους κόλπους με τα βότσαλα

"Ηταν εκεί ένα κρύο

αρμυρό θαλασσόχορτο

Μα πιο βαθιά ένα ανθρώπινο

αίσθημα που μάτωνε

Κι άνοιγες μ" έκπληξη τα χέρια σου

λέγοντας τ" όνομά του

"Οπου σελάγιζε ο δικός σου ο αστερίας

"Ακουσε ο λόγος είναι..

των στερνών η φρόνηση

Κι ο χρόνος γλύπτης

των ανθρώπων παράφορος

Κι ο ήλιος στέκεται

από πάνω του θηρίο ελπίδας

Κι εσύ πιο κοντά του σφίγγεις

έναν έρωτα

"Εχοντας μια πικρή γεύση

τρικυμίας στα χείλη.

Δεν είναι για να λογαριάζεις

γαλανή ως το κόκαλο άλλο καλοκαίρι,

Για ν" αλλάξουνε ρέμα τα ποτάμια

Και να σε πάνε πίσω στη μητέρα τους,

Για να ξαναφιλήσεις άλλες κερασιές

"Η για να πας καβάλα στο μαίστρο.

Στυλωμένη στους βράχους

δίχως χτες και αύριο,

Στους κινδύνους των βράχων

με τη χτενισιά της θύελλας

Θ" αποχαιρετήσεις το αίνιγμά σου.

Κλικ: Μιχάλης Καλιότσος

Ποίημα: Οδυσσέας Ελύτης

Τοποθεσία: Ορμος Κόχη Περιστέρια