Πτώση αστεροειδούς

Πτώση αστεροειδούς

γράφει ο Νίκος Κάππα

Συνεχίζοντας την άνοδό μας προς την κορυφή, στη λίστα των 10 πιθανότερων αιτιών καταστροφής του ανθρώπινου είδους, στην ένατη θέση έχουμε μια πολύ ύπουλη πιθανότητα! Την πτώση Αστεροειδούς.



Όλοι οι αστρονόμοι και γενικότερα όσοι ασχολούνται με τα τετριμμένα στο ουράνιο στερέωμα, πάγωσαν με μια είδηση, η οποία έσκασε σαν βόμβα. Ήταν 9 Ιανουαρίου 2002 όταν ανακοινώθηκε πως τα τηλεσκόπια της Γης ανακάλυψαν ένα νέο αστεροειδή στο μέγεθος ενός ουρανοξύστη, τον οποίο και ονόμασαν 2002ΝΜ. Θα μου πείτε τι το περίεργο έχει μια τέτοια είδηση από την στιγμή όπου η ανακάλυψη τέτοιων ουράνιων σωμάτων είναι σύνηθες φαινόμενο. Το δυσάρεστο μέρος αυτής της ανακάλυψης λοιπόν, ήταν πως όταν ο αστεροειδής έγινε αντιληπτός από τα τηλεσκόπια βρισκόταν ήδη στο ένα τρίτο της απόστασής μας από την Σελήνη. Ευτυχώς, ο αστεροειδής αυτός μας προσπέρασε σε ελάχιστη απόσταση τρεις μέρες μετά. Τα συμπεράσματα που βγαίνουν τρομακτικά. Ο χρόνος όπου μας απέμενε από την ανακάλυψή του ήταν ελάχιστος για να μπορέσουμε να αντιδράσουμε, παίρνοντας οποιαδήποτε μέτρα για να αντιμετωπίσουμε τα καταστροφικά αποτελέσματα μιας ενδεχόμενης πρόσκρουσης. Δεν υπήρχε χρόνος, ούτε για πιθανή αναχαίτησή του αλλά ούτε για να οργανωθεί στη Γη σωστά ένα σχέδιο πολιτικής προστασίας για τους κατοίκους της. Φαντασθήτε πως εάν η τροχιά του αστεροειδούς ήταν ελάχιστες μοίρες διαφορετική και έπεφτε στον πλανήτη μας θα μπορούσε να καταστρέψει εντελώς μια πόλη σαν την Αθήνα, αφήνοντας νεκρούς όλους τους κατοίκους της και τελείως διαλυμένο όλο τον κρατικό μηχανισμό της χώρας. Όλα αυτά χωρίς καν μια μακροχρόνια προειδοποίηση ούτως ώστε να οργανωθούν κάποια μέτρα προστασίας. Απλά θα ερχόταν το τέλος!

Το γεγονός ως μεμονωμένο ακούγεται τρομακτικό. Η αλήθεια είναι ότι ο πλανήτης μας είναι

στόχος βλημάτων κατ' εξακολούθηση. Κάθε στιγμή πέφτουν στη Γη αναρίθμητα ξένα σώματα τα οποία τις περισσότερες φορές και ανάλογα με το μέγεθός τους δεν γίνονται καν αντιληπτά από τον άνθρωπο. Υπάρχουν όμως υπερμεγέθεις υπολογιστές απίστευτων δυνατοτήτων, οι οποίοι παρακολουθούν συνεχώς την πορεία εκατομμυρίων κοσμικών ουράνιων και αδέσποτων σωμάτων διαφόρων μεγεθών, των οποίων η τροχιά προσεγγίζει ή και διασταυρώνεται με αυτήν της Γης. Σε κάθε περίπτωση πάντως, ο πληθυσμός και μόνο όλων αυτών των ουράνιων σωμάτων που μας περικυκλώνουν είναι λόγος για να ανησυχούμε. Καθημερινά ανακαλύπτονται και νέα τα οποία εμφανίζονται από το πουθενά. Πρόσφατα ανακοινώθηκε πως ανακαλύφθηκε αντικείμενο το οποίο είναι πιθανό να χτυπήσει τη Γη το 2071 με στατιστική πιθανότητα 3 φορές ανά εκατομμύριο.

Το βασικότερο πρόβλημα έγκαιρης ανακάλυψης κάποιων αστεροειδών είναι ότι η μισοί από αυτούς μας πλησιάζουν με τον Ήλιο στην πλάτη τους και αυτό τους καθιστά, κατά κάποιο τρόπο, αόρατους. Αποτέλεσμα, να γίνονται ορατοί ακόμα και από τα πιο ευαίσθητα τηλεσκόπια μόνο όταν είναι ήδη πολύ αργά. Βάσει υπολογισμών θεωρήται πως υπάρχουν 1 εκατομμύριο τέτοια απειλητικά σώματα τα οποία διασχίζουν την τροχιά μας και από αυτά έχουμε επαρκεί στοιχεία μόνο για το 1%.

Η σοβαρότερη απειλή για τη Γη με τα σημερινά δεδομένα προέρχεται από τον αστεροειδή Απόφις με διάμετρο 270 μέτρα και βάρος 20 εκατομμύρια τόνους. Ένας μετρίου μεγέθους σαν αυτόν μπορεί να εξαφανίσει όχι μόνο την Αθήνα αλλά και ολόκληρη τη Μεσογειακή περιφέρεια με τα Βαλκάνια και μεγάλο μέρος της Μ. Ανατολής. Η ενέργεια όπου θα δημιουργόταν κατά την πρόσκρουση θα ήταν ίση με 65.000 βόμβες της Χιροσίμα. Υπολογίζεται πως την Παρασκευή 13 Απριλίου 2029, ο Απόφις θα περάσει ξυστά από τη Γη σε υψόμετρο 29.000 χιλιομέτρων. Η καταστροφή θα ήταν τεράστια από έναν αστεροειδή τέτοιου μεγέθους. Αν όμως η διάμετρός του άγγιζε τα 2 χιλιόμετρα τότε η καταστροφή για την οποία μιλάμε θα ήταν παγκόσμια. Σ' αυτή την περίπτωση ακόμα κι αν η πρόσκρουση δεν μας απειλήσει άμεσα λόγω απόστασης, η σκόνη και οι καπνοί που θα συσσωρευθούν στα ανώτερα στρώματα της ατμόσφαιρας θα εμποδίζουν την είσοδο του Ηλιακού φωτός στην επιφάνεια, με αποτέλεσμα οι θερμοκρασίες να είναι παγκοσμίως πολύ κάτω από το μηδέν για πολλά χρόνια. Ο συγκεκριμένος "χειμώνας" θα ολοκλήρωνε το καταστροφικό έργο για την ανθρωπότητα γιατί θα έκανε την διαβίωση στο πλανήτη αδύνατη. Έχουν καταγραφεί περίπου 800 να περιτριγυρίζουν την Γη με διάμετρο άνω του 1 χιλιομέτρου. Τα δεδομένα ερευνών όπου έχουν γίνει μας μαρτυρούν πως ο αστεροειδής ο οποίος πρίν από 65.000.000 χρόνια εξάλειψε το 75% της ζωής στο πλανήτη μας, συμπεριλαμβανομένων και των δεινοσαύρων, είχε διάμετρο 10 χιλιόμετρα.

Το πιο ανήσυχο γεγονός όλων όμως δεν είναι ο αστεροειδής αλλά το ότι εδώ στη Γη δεν έχει αναλάβει κανείς επισήμως την ευθύνη απόκρουσης σε περίπτωση άμεσης απειλής. Κανένας από τους διαστημικούς οργανισμούς, όπως η NASA ή ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Διαστήματος (ESA) κ.α., δεν έχουν κάνει τις απαραίτητες δοκιμές και μελέτες για ένα τέτοιο εγχείρημα κι αυτό γιατί κανείς δεν είναι υπεύθυνος για κάτι τέτοιο. Δυστυχώς, ο τρόπος με τον οποίο έχουμε χτίσει τον πολιτισμό μας δεν θα μας επέτρεπε να επιβιώσουμε ως είδος σε μια απειλή παγκοσμίου μεγέθους από πρόσκρουση αστεροειδούς.

Ευτυχώς όμως η ανθρωπότητα άρχισε να αντιλαμβάνεται ότι υπάρχει η συγκεκριμένη απειλή και γίνονται προσπάθειες συγκρότησης ενός παγκόσμιου οργανισμού, ο οποίος θα παρακολουθεί τέτοιου είδους απειλές και θα έχει τα μέσα να οργανώνει μεθόδους προστασίας πριν και μετά την ώρα "μηδέν". Πάντως απόψε μπορούμε να κοιμηθούμε ήσυχοι μιας και οι πιθανότητα καταστροφικής πρόσκρουσης είναι 3 στο εκατομμύριο κι έτσι καταλαμβάνει την ένατη θέση στη λίστα των "καταστροφικών απειλών".