ΚΑΤΑΡΕΥΣΗ ΑΣΤΕΡΑ

Θεωρίες καταστροφολογίας

γράφει ο Νίκος Κάππα

Η θεωρία περί καταστροφής του ανθρώπινου είδους ή αλλιώς "καταστροφολογία", έχει απασχολήσει όλους τους λαούς του κόσμου σε όλους τους πολιτισμούς στην ιστορία του ανθρώπου. Μαρτυρίες για εικασίες περί συντέλειας και ημέρας της κρίσης υπάρχουν σε όλες τις θρησκείες. Η επιστήμη από την πλευρά της προσπαθώντας να εντοπίζει τους θρύλους με πιο ρεαλιστικές εξηγήσεις, εντόπισε ποιοι θα ήταν οι 10 πιθανότεροι λόγοι καταστροφής του ανθρώπινου γένους, αν υπάρξει κάποτε. Έφτιαξαν λοιπόν μία λίστα με τις 10 αυτές αιτίες βασιζόμενοι σε στατιστικά δεδομένα. Παίρνοντας με τη σειρά τη συγκεκριμένη, αρχίζοντας από το τέλος προς την κορυφή, σ' αυτό το άρθρο θα δούμε τη 10η αιτία. Σε επόμενες αναρτήσεις θα δούμε και τις υπόλοιπες.




10. ΚΑΤΑΡΕΥΣΗ ΑΣΤΕΡΑ



Η ισχυρότερη μορφή ενέργειας όπου μπορεί να υπάρξει στο σύμπαν είναι η έκρηξη ενός αστεριού, όπως π.χ. ο δικός μας ήλιος. Τα πάντα στο σύμπαν έχουν αρχή και τέλος, ακόμα κι αν αυτό δεν είναι άλλο από ένα φωτεινό και λαμπερό αστέρι. Όλα τ΄αστέρια στο σύμπαν γεννιούνται και πεθαίνουν διαγράφοντας έναν κύκλο ζωής και δημιουργίας. Οι αστέρες γεννιούνται σε νεφελώματα όταν μία περιοχή στο σύμπαν καταρρεύσει από το βάρος της.

Όταν η μάζα στο συγκεκριμένο νεφέλωμα είναι αρκετά πυκνή, αρχίζουν οι πυρηνικές αντιδράσεις, καθώς το υδρογόνο μετατρέπεται σε ήλιο μέσω της πυρηνικής σύντηξης. Η διάρκεια συμπύκνωσης της μάζας και μετατροπής του νέφους σωματιδίων σε άστρο, στα πρώτα στάδια της δημιουργίας του δηλαδή, ονομάζεται Κύρια Ακολουθία. Η εσωτερική πίεση που επικρατεί στον πυρήνα του αποτρέπει την κατάρρευση του. Μόλις ολοκληρωθεί αυτή η διαδικασία, αστέρες με μάζα τουλάχιστον 0,4 φορές όσο η ηλιακή μετατρέπονται σε Ερυθρούς Γίγαντες και συντήκουν βαρύτερα στοιχεία. Στη διάρκεια της ζωής τους αστέρες σαν τον ήλιο απομακρύνουν την ατμόσφαιρά τους και μετατρέπονται σε Λευκούς Νάνους. Λίγο πριν την ολοκλήρωση του κύκλου της ζωής τους εκρήγνυνται ως Υπερκαινοφανείς Αστέρες (Σούπερ Νόβα) με αποτέλεσμα τη δημιουργία νέων "υπάρξεων" με απίστευτη πυκνότητα. Αυτά τα αντικείμενα είναι οι αστέρες νετρονίων και οι Μαύρες Τρύπες.
Την ώρα της έκρηξης του Σούπερ Νόβα και τη δημιουργία παράλληλα της Μαύρης Τρύπας, στον άξονα της περιστροφής του, φορτισμένα μόρια πετάγονται με ταχύτητα φωτός με αποτέλεσμα να εκρήγνυνται κι αυτά με τη σειρά τους στην επιφάνειά του. Έτσι έχουμε δύο νέες εκρήξεις με αντίθετη κατεύθυνση μεταξύ τους, όπου ως παράγωγο έχουμε τις ακτίνες "Γ". Οι συνέπειες είναι καταστροφικές για οτιδήποτε βρεθεί κοντά σε μια τέτοια διαδικασία.

Όλα αυτά τα γνωρίζαμε μόνο στη θεωρία κατα βάση, μέχρι τις 19 Μαρτίου 2008 όπου οι επιστήμονες εντόπισαν και παρακολούθησαν στιγμή-στιγμή όλη τη διαδικασία της τελευταίας φάσης της ζωής ενός Σούπερ Νόβα, ικανό να παράγει εκρήξεις ακτινών "Γ".

Αν κατα τη διαδικασία αυτή κατάφερναν οι ακτίνες "Γ" να χτυπήσουν τον πλανήτη μας αμέσως θα διέλυαν το στρώμα του όζοντος με καταστροφικές συνέπειες όπως μπορούμε να φανταστούμε. Άμεσα, βλαβερή ακτινοβολία θα έπεφτε στη Γη από το δικό μας άστρο, τον Ήλιο, με κίνδυνο για οποιαδήποτε μορφή ζωής. Το συγκεκριμένο συμβάν δεν θα ήταν βέβαια πρωτόγνωρο στην εξέλιξη της, καθώς πριν από 450 εκατομμύρια χρόνια περισσότεροι από το 50% των ζωντανών οργανισμών πάνω σε αυτή εξαφανίστηκαν, σύμφωνα με στοιχεία τα οποία έχουν ανακαλυφθεί κατόπιν κατάλληλων επιστημονικών μελετών. Είναι λοιπόν πιθανόν εφόσον έχει συμβεί ήδη στο παρελθόν να συμβεί ξανά. Αστρονόμοι έχουν ανακαλύψει κι άλλο άστρο στη γειτονιά μας το οποίο βρίσκεται στο τέλος της ζωής του και το παρακολουθούν στενά.

Ο WR104 όπως έχουν ονομάσει τον αστέρα αυτό, μπορεί να προκαλέσει ανα πάσα στιγμή τεράστιες εκρήξεις ακτινών "Γ". Το χειρότερο όμως είναι ότι ο συγκεκριμένος αστέρας, σε σύγκριση με αυτόν που εξεράγει το 2008, βρίσκεται "έξω από την πόρτα μας". Επίσης ο αξονάς του είναι σχεδόν ευθυγραμμισμένος με τη Γη κάτι όπου τον κάνει ακόμα πιο επικίνδυνο και απόλυτα καταστροφικό για εμάς. Παρότι η ακτινοβολία θα μας φτάσει εξασθενημένη λόγω της απόστασης θα προκαλέσει σε κάθε περίπτωση αναταραχές στην ανώτερη ατμόσφαιρα και άμεση καταστροφή του στρώματος του όζοντος με αποτέλεσμα την αύξηση της υπεριώδους ακτινοβολίας σε πολύ επικίνδυνα επίπεδα. Η αύξηση των ενώσεων αζώτου θα φέρει όξινη βροχή με αποτέλεσμα την καταστροφή όλων των καλλιεργειών και την εξαφάνιση της ζωής στις θάλασσες το οποίο θα σήμαινε την κατάρρευση της τροφικής αλυσίδας και κατ' επέκταση το θάνατο όλων των ζωντανών οργανισμών.

Εκτός του κινδύνου όμως αυτού, αποτέλεσμα της κατάρευσης ενός Σούπερ Νόβα είναι και οι Μαύρες Τρύπες, οι οποίες καταπίνουν στη κυριολεξία ότι βρεθεί στο δρόμο τους. Η Μαύρη Τρύπα είναι ότι πιο τερατώδες και μεγαλειώδες ταυτόχρονα υπάρχει στο σύμπαν. Οτιδήποτε βρεθεί μέσα της, στην προσπάθειά του να ξεφύγει επιστρέφει πάλι μέσα σ' αυτήν. Οι επιστήμες γνώριζαν για την υπαρξή τους και θεωρούσαν ότι το ηλιακό μας σύστημα διαγράφει την σταθερή πορεία του σε μια απόσταση ασφαλείας 27.000 ετών φωτός από την πιο κοντινή σε εμάς.

Το 2001 όμως, η επιστημονική κοινότητα πάγωσε όταν οι αστρονόμοι είδαν κάτι "αόρατο" να περιφέρεται και να διαστρεβλώνει το φως των άστρων απ' όπου περνούσε. Ήταν η πρώτη φορά που ο άνθρωπος εντόπισε μια περιπλανώμενη Μαύρη Τρύπα. Αμέσως η θεωρία ότι είναι στατικές κατέρρευσε, μαζί και η σιγουριά ότι είναι αδύνατον να βρεθούμε στη πορεία τους. Έτσι δημιουργήθηκε μια νέα απειλή, "οι περιπλανώμενες και απρόβλεπτες Μαύρες Τρύπες".

Βάσει των εκρήξεων Σούπερ Νόβα οι οποίες έχουν υπάρξει από την γέννηση του γαλαξία μας, αυτές υπολογίζονται σε χιλιάδες. Έχουν εκτοξευθεί προς κάθε κατεύθυνση και κινούνται ακανόνιστα και ανεξέλεγκτα και καθώς συγκρούονται μεταξύ τους αλλάζουν πορεία. Στην σπάνια περίπτωση όπου μια περιπλανώμενη και απρόβλεπτη Μαύρη Τρύπα περάσει από το ηλιακό μας σύστημα οι επιπτώσεις σ' εμάς θα είναι άμεσες. Σε πρώτη φάση θα διαταραχθούν οι τροχιές των εξωτερικών πλανητών και ως φαινόμενο ντόμινο θα επηρεαστούν και οι τροχιές των εσωτερικών, στην ομάδα των οποίων ανήκει και η Γη. Αν, για παράδειγμα, άλλαζε η τροχιά του Κρόνου αυτός θα μπορούσε να μας σπρώξει προς τον Ήλιο ή να μας πετάξει στο άπειρο διάστημα. Σε ακόμα πιο σπάνια περίπτωση, μια Μαύρη Τρύπα θα μπορούσε να "ρουφήξει" ολόκληρο τον πλανήτη, αρκεί βέβαια να έφτανε πρώτα σε μια απόσταση μερικών εκατοντάδων χιλιομέτρων από εμάς.

Παρόλ' αυτά οι πιθανότητες να "χτυπηθεί" η Γη από ακτίνες "Γ" ή να βρεθούμε υπό την απειλή Μαύρης Τρύπας είναι 1 στα 10 εκατομμύρια κάτι το οποίο κατατάσσει την συγκεκριμένη αιτία καταστροφής του είδους μας εξαιρετικά σπάνια να συμβεί μέσα στα επόμενα 100 χρόνια και την τοποθετεί στη δέκατη θέση της λίστας.