Η συνέντευξη του Μιχάλη Καλιότσου στην Αμπάριζα
από τον Δημήτρη Μιχαλάκη
Έχοντας σαν αφορμή το ανέβασμα της παράστασης "Οι Δακτυλογράφοι (The typists)" του διάσημου αμερικανού συγγραφέα Murrey Schiscal στις 14 και 15 Δεκεμβριού στην αίθουσα Δημήτρης Μπόγρης, ας γνωρίσουμε αναλυτικότερα τη Θεατρική Σκηνή Σαλαμίνας Δημήτρης Μπόγρης από τον ιδρυτή της ομάδας και ηθοποιό - σκηνοθέτη Μιχάλη Καλιότσο...-Αμπάριζα: Ποια είναι ακριβώς η ύπαρξη και η λειτουργία της Θεατρικής Σκηνής Δημήτρης Μπόγρής;
-Μ.Κ: Η ομάδα καταρχήν δημιουργήθηκε από την ανάγκη κάποιων ανθρώπων να ασχοληθούν με το
θέατρο στην Σαλαμίνα έχοντας κυρίως την διάθεση να πειραματιστούν με αυτό το είδος.
Η πρόταση έγινε το 2007 και από τότε έχουμε παρουσιάσει 8 παραγωγές με συμμετοχές σε διάφορα φεστιβάλ της Αθήνας και της Ελλάδας γενικότερα.
Προς μεγάλη μου έκπληξη υπάρχει μεγάλη συμμετοχή-και αυτό έγινε σιγά σιγά και με δουλειά πολύ- αλλά επιλεκτικά μένουν στην ομάδα όσοι ενδιαφέρονται πραγματικά να ασχοληθούν με το θέατρο και να μάθουν να εκφράζονται μέσα από αυτό . Κάποιοι που έρχονται έχουν στο μυαλό τους πως θα μπούν σε μία ομάδα που θα κάνουν χαβαλέ, γρήγορα όμως καταλαβαίνουν πως απέχει πολύ από αυτό που είχαν στο μυαλό τους και φεύγουν από μόνοι τους. Τελικά μένουν οι πιο συνειδητοποιημένοι και αυτό είναι που πραγματικά θέλω και εγώ από την πλευρά μου. Φέτος και με τα καινούργια παιδιά έχουμε γίνει μια μεγάλη παρέα: Βάσω Παπασταθοπούλου, Μάρκος Μπασιαράς, Ρούλα Παπασταθοπούλου, Μαίρηβάσω Κοκκολή, Παναγιώτης Παπασωτηρίου, Ελευθερία Καραγιάννη, Μελπομένη Κόμη, Γιώργος Παπαδόπουλος, Μαρία Μπούτση, Μαρία Κοκλιώτη, Γιάννης Παρασκεύοπουλος, Γιώργος Παγώνης, Παναγιώτης Φουρίκης. Χρήστος Αγγελάκης, Αυγουστίνα Κουτσούκου.
-Αμπάριζα: Όπως είναι γνωστό η τελευταία παράσταση Ω,τι κόσμος μπαμπά του Κ.Μουρσελά διακρίθηκε σ΄ένα φεστιβάλ -θεσμό πλέον -στο ετήσιο φεστιβάλ θεάτρου Κορίνθου - Βασίλης Ρώτας με το βραβείο ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΜΑΣΚΑ. Μιλήστε μας λίγο για αυτό.
-Μ.Κ: Όταν δουλεύαμε το έργο, παράλληλα κάναμε και στούντιο υποκριτικής με θέμα την χρήση της μάσκας. Το έργο του Μουρσελά είναι μια επιθεώρηση πολιτικού περιεχομένου γραμμένη το 1972 επί χούντας και σαν είδος θεάτρου δεν ταιριάζει θα λέγαμε με την χρήση της μάσκας. Ήταν μεγάλη πρόκληση για μένα να εντάξουμε την μάσκα σαν στοιχείο στην παράσταση και όπως καταλαβαίνετε μεγάλη μου η χαρά όταν διακρίθηκε στο φεστιβάλ ακριβώς για το στοιχείο αυτό. Το φεστιβάλ αυτό κρατάει πολλά χρόνια και όντως όπως λέτε έχει γίνει θεσμός. Βέβαια πέρα από τα βραβεία σημασία έχει το ίδιο το φεστιβάλ σαν διαδικασία γιατί σου δίνει την δυνατότητα να έρθεις σε επαφή με άλλες ομάδες και να γνωρίσεις καινούργιους ανθρώπους. Η έγκριση της παράστασης στο φεστιβάλ οφείλεται στην κοινή αγάπη των παιδιών που συμμετέχουν και τους ευχαριστώ πολύ που με εμπιστεύτηκαν αλλά και για την δουλειά που κάναμε στις πρόβες. Οπως ξέρετε το θέατρο είναι συλλογική προσπάθεια και όταν υπάρχει κοινός στόχος μεταξύ του σκηνοθέτη και των ηθοποιών το αποτέλεσμα είναι πάντα θετικό.
-Αμπάριζα: Ποιο ήταν το κριτήριο για την επιλογή των συγκεκριμένων ηθοποιών στο έργο του Σίσγκαλ που θα δούμε προσεχώς; -της γοητευτικά ταλαντούχας Ρούλας Παπασταθοπούλου και του θεατρικά πληθωρικού Μάρκου Μπασιάρα;
-Μ.Κ: Διαβάζω ένα έργο και οι ιδιοσυγκρασίες των ρόλων φτιάχνουν την ιστορία. Μου έρχεται συνήθως αμέσως ποιος από τους ηθοποιούς της ομάδας θα μπορούσε να κάνει αυτό η το άλλο. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν κάνω και λάθος φυσικά, αλλά αφήνω συνήθως να με οδηγήσει το ένστικτο και αν πετύχει πέτυχε. Στους δακτυλογράφους αμέσως σκέφτηκα την Ρούλα Παπασταθοπούλου και τον Μάρκο Μπασιαρά. Την Ρούλα γιατί με ενδιέφερε να δώ την εύθραυστη πλευρά της στον ρόλο αυτό και τον Μάρκο γιατί ήθελα να βγάλει την δραματική του πλευρά σε συνδιασμό με την κωμικότητα που διαθέτει. Ο Πώλ που υποδύεται είναι τόσο κωμικός γιατί η ζωή του είναι πολύ δραματική. Οι δαχτυλογράφοι ‘σπάνε’ εύκολα και για να μην ακούσουν τα κομμάτια τους χρησιμοποιούν το γέλιο πότε ως άμυνα και πότε ως επίθεση για να καλυφθούν. Στις πρόβες ευτυχώς κατάλαβα ότι ο συνδιασμός των δύο ηθοποιών μου έλεγε να συνεχίσουμε να δουλεύουμε πάνω στο έργο. Ελπίζω να αρέσει και στον κόσμο που θα έρθει να μας δεί.
-Αμπάριζα: Διαβάζω στο έργο ότι οι ηθοποιοί γερνούν μπροστά στα μάτια των θεατών.. εξηγήστε μας τι ακριβώς γίνεται στη σκηνή;
-Μ.Κ: Το έργο είναι μια εναλλαγή σκηνών που σε διάρκεια μιας ώρας και κάτι, με προοδευτικές εικόνες συλλαμβάνουν τη ματαιότητα της ζωής. Ξεκινούν από 20 χρονών γεμάτοι όνειρα και φιλοδοξίες, τους βλέπουμε που ωριμάζουν στα 40 με άλλες ιδέες και τελικά φτάνουν στα 60 να έχουν παραμείνει δαχτυλογράφοι χωρίς να έχουν πραγματοποιήσει τα όνειρά τους. Φυσικά οι ηθοποιοί γερνούν χωρίς μακιγιάζ, άσπρα μαλλιά και τέτοια. Ο χρόνος περνάει πάνω τους και μέσα τους, υποκριτικά και με την γλώσσα του σώματος. Αυτό ήταν άλλωστε και ένα από τα πράγματα που με τράβηξαν σε αυτό το έργο. Με καθημερινή γλώσσα το έργο μας δείχνει όλα εκείνα τα ασήμαντα πράγματα που μας κάνουν να ζούμε. Οι δαχτυλογράφοι μεταδίδουν μια αίσθηση τσεχωφικής ρουτίνας σε ένα αδιάλειπτο ψυχαναλυτικό παιχνίδι με κυρίαρχο συναίσθημα την απολύτρωση. Εργο σκληρό που δεν λείπει το χιούμορ και παράλληλα φωτίζει τις πλευρές εκείνες του ανθρώπου που τον κάνουν να μένει πίσω στην ζωή. Τα υπόλοιπα στην παράσταση να μην τα πούμε και όλα. Σάββατο 14 και Κυριακή 15 Δεκεμβρίου στις 20:30 η ώρα στην Αίθουσα Μπόγρη και μετά σε φεστιβάλ που θα ανακοινώσουμε σύντομα. Και φυσικά με ελεύθερη είσοδο!
-Αμπάριζα: Είσοδο ελεύθερη! -Ιδιαιτέρως σημαντικό στις εποχές που διανύουμε-αλλά πως όμως χρηματοδοτείται η ομάδα σας;
-Μ.Κ: Δυστυχώς δεν χρηματοδοτείται! Δεν θέλω να ανοίξω πολιτική κουβέντα γιατί νομίζω ότι όλοι γνωρίζουμε πως οι τέχνες σε άλλες χώρες ευνοούνται από το κράτος από την πιο μικρή ομάδα μέχρι την πιο μεγάλη. Αυτή η χώρα δεν θέλει να το καταλάβει αυτό και ίσως να μην μπορεί γιατί τελικά χρειάζεται η κατάλληλη παιδεία που δεν έχει. Εμείς ως ομάδα ότι κάνουμε το κάνουμε μόνοι μας και σε κάθε μας παράσταση βάζουμε έναν κουμπαρά για ενίσχυση προκειμένου να βγαίνουν κάποια λειτουργικά έξοδα. Μέσα σε αυτά προσπαθούμε να δίνουμε και ένα μερίδιο για φιλανθρωπικές δράσεις.
-Αμπάριζα: Φιλανθρωπικές δράσεις -πολύ ενδιαφέρον - μιλήστε μας για αυτές.
-Μ.Κ: Ναι για τρίτη χρονιά φέτος η ομάδα έχει και φιλανθρωπικό χαρακτήρα. Βοηθάμε ειδικά σχολεία, οικογένειες κ.τ.λ Παίρνουμε μια δύναμη έτσι, δεν ξέρω, και ο κόσμος ανταποκρίνεται. Μέσα στην κρίση που διανύουμε η φιλανθρωπία και ο εθελοντισμός είναι το αντίδοτο. Όσο και όποτε μπορεί ο καθένας. Στην ουσία όμως αυτό που θέλουμε να κρατήσουμε ως ομάδα είναι η χαρά του θεάτρου ως παιχνίδι, αυτό λέω συνέχεια στα παιδιά, έτσι λειτουργεί το θέατρο και ψυχοθεραπευτικά πέρα από βραβεία και διακρίσεις.
-Αμπάριζα: Χωρίς διακρίσεις είπατε αλλά ήταν μια χρονιά διακρίσεων για εσάς :και στο φεστιβάλ Κορίνθου με την ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΣΚΗΝΗ ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΠΟΓΡΗΣ ώς σκηνοθέτης αλλά και ώς ηθοποιός στη ταινία που συμμετείχατε "Η ΤΕΛΕΥΑΤΑΙΑ ΦΑΡΣΑ / ONE LAST JOKE" του Βασίλη Ραίση που διακρίθηκε στο 54ο φεστιβάλ κινηματογράφου Θεσσαλονίκης. Πείτε μας για αυτό.
-Μ.Κ: Η τελευταία φάρσα κέρδισε το βραβείο κοινού FISHER- Μιχάλης Κακογιάννης στην Θεσσαλονίκη φέτος και ήταν κάτι που δεν το περίμενα γιατί η ταινία ήταν σαν outsider στο φεστιβάλ λόγω του ιδιαίτερου θέματος. Με το βραβείο δικαιώσαμε τον σκηνοθέτη μας και διαψεύσαμε όσους είδαν στην αρχή την ταινία με δυσπιστία! Τον ευχαριστώ προσωπικά για την συμμετοχή μου!
-Αμπάριζα: Και το θέμα της ταινίας;
-Μ.Κ: Τέσσερεις νέοι επιστήμονες έχουν ένα περίεργο «χόμπι»: Να κάνουνε φάρσες – αποκαλύψεις σε μέντιουμ, πνευματιστές κλπ. Ένας από αυτούς μπαίνει στην ομάδα ενός ψευδό - θεραπευτή ώστε να αποκαλύψει την απατεωνιά. Εκεί όμως, τα πράγματα δεν θα πάνε όπως τα σχεδίασε…
 |
| Απο την ταινία "Η τελευταία φάρσα" Οne last joke του βασίλη Ραίση. Ο Μιχάλης Καλιότσος στο κέντρο, υποδύεται τον ρόλο του Νίκου στην ταινία. |
-Μ.Κ: Ναι μάλλον έτσι λειτούργησε και στο κοινό της Θεσσαλονίκης που την είδε. Ελπίζω να συνεχίσει να κερδίζει εντυπώσεις.
-Αμπάριζα: Κύριε Καλιότσο σας ευχαριστώ πολύ για την συζήτηση μας.
-Μ.Κ: Σας ευχαριστώ και εγώ!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου