Υπάρχει ακόμα καιρός, μέχρι να καταλάβουμε πως ο καιρός έχει τα όριά του

Editorial || Υπάρχει ακόμα καιρός, μέχρι να καταλάβουμε πως ο καιρός έχει τα όριά του

Γράφει η Ρούλα Παπασταθοπούλου

 Ημερολόγιο. Κάποτε αγαπημένο αντικείμενο. Σήμερα κάτι που σε αγχώνει. Όταν είσαι στα μισά της διαδρομής πράγματα όπως το ημερολόγιο θα έπρεπε να απαγορεύονται. Τα γενέθλια, οι επέτειοι, ό,τι σχετίζεται με τον χρόνο παρακαλώ να μένει σε απόσταση.

Ξέρεις δεν μπορούσα να καταλάβω τι σημαίνουν τα 40 και κανείς νομίζω δεν μπορεί, πριν τα περάσει. Μυθικό νούμερο. Μετά μάλλον πιάνει η κατηφόρα κι όλα έρχονται πιο φυσικά, πιο ανώδυνα. Μάλλον!

  Για να πω την αλήθεια δεν είχα καμιά διάθεση να με πάρει από κάτω λόγο ηλικίας, αλλά προέκυψε. Εντάξει δεν θα τα βάψω και μαύρα, αλλά. Ζητείται επειγόντως ένα ‘αλλά’. Αλλά με προδίδει το σώμα μου; Αλλά μου φεύγει η διάθεση; Αλλά περιορίστηκε ο αυθορμητισμός; Με πειράζει που έχω προ πολλού περάσει το τέλος της αθωότητας; Μήπως επειδή δεν εκμεταλλεύτηκα όσο μπορούσα τα χρόνια της νεότητας; Γιατί προσπέρασα ευκαιρίες ελαφριά τη καρδία; Που δεν διεκδίκησα όλα όσα ήθελα; Επειδή εγκατέλειψα κάποια όνειρα; Ατελείωτη η λίστα.

  Θα μου πεις – και δικαίως – καλά εσύ τίποτα δεν έκανες ως τα 40; Που σε είχαν, στη ναφθαλίνη; Ή μήπως όλοι οι άλλοι, έκαναν όλα αυτά που εσύ δεν έκανες και είναι χορτάτοι; Ποιος μπορεί πραγματικά να νιώσει χορτάτος από τη ζωή; Ας μην γελιόμαστε, είμαι σίγουρη πως και δέκα ζωές να ζούσαμε πάλι δεν θα μας έφταναν. Δεν φταίει η διάρκεια, αλλά η πεποίθηση πως υπάρχει ακόμα καιρός. Υπάρχει ακόμα καιρός, μέχρι να καταλάβουμε πως ο καιρός έχει τα όριά του. Θλιβερό αλλά είναι η πραγματικότητα. Τα όρια υπάρχουν παντού, τα θέτουμε εμείς, οι άλλοι, ο χρόνος, το φθαρτό και πάει λέγοντας.

  Τον τελευταίο καιρό παρόλα αυτά κατάλαβα κάτι. Μπορείς να ζήσεις κάτι μαγικό. Έρχεται μια μέρα που ξαφνικά καταλαβαίνεις  τι είναι αυτό που θέλεις. Τι είναι αυτό που σε κάνει να νοιώθεις ολοκληρωμένος και αποφασίζεις να το ζήσεις. Για μένα είναι ο ορισμός της ευτυχίας και ευτυχώς μπορεί να έρθει σε οποιαδήποτε ηλικία. Άσε που συνήθως έρχεται γύρω στα 40, γιατί τότε νιώθεις την πραγματικότητα του ‘θέλω να είμαι ευτυχισμένος και μπορώ, γιατί ξέρω πως’.

  Να λοιπόν πως ο χρόνος γίνεται ξανά φίλος σου, πως το σώμα σου λειτουργεί με ένα νέο ρυθμό, πως ο χώρος γίνεται κομμάτι σου και πως η κατηφόρα τελικά λειτουργεί υπέρ σου. Ξέρεις κάτι; Είναι μια ευκαιρία να μηδενίσεις το κοντέρ και να ξεκινήσεις την βόλτα. Σκέψου το.