Από το πουθενά || "Μεγαλώσατε πια... ηρεμήστε ντε!"
Γράφει η Ερασμία Δέδε
Να μια κουβέντα που όλοι έχουμε ακούσει από τις μανάδες μας… «μεγάλωσες τώρα..», «να δούμε τι θα κάνεις…», «αυτά τα κάνουν τα οχτάχρονα». Ατακαδόρισσες οι Ελληνίδες μάνες ε;
Και ταλεντάρες στην αναίμακτη εμφύτευση ενοχών και συμπλεγμάτων, αλλά αυτά φίλοι μου θα τα πούμε σε άλλη ευκαιρία.
Μια ζωή μας πρότειναν και μας υποδείκνυαν να συμπεριφερόμαστε σύμφωνα με την αριθμητική μας ηλικία και δίκιο είχαν! Οι περισσότεροι από μας δεν θα κοιτάγαμε με απορία έναν τριαντάχρονο να παίζει χάπα; Προσωπικά, τα τριάντα τα πατάω σε τρία χρονάκια και την χάπα την γουστάρω ανελέητα… σας περιμένω!
Αυτό που η Ελληνίδα μάνα ποτέ μα ποτέ δεν λέει, είναι ότι όταν μεγαλώνουμε συμβιβαζόμαστε κυρίες και κύριοι. Ναι! Και μην μου το παίζεις εμένα αντίσταση, αναρχία και πέτσινα μπουφάν, γιατί αν το καλοσκεφτείς μεγαλώνοντας αρχίζουν οι περίφημες «πισινές»! Και όπως μια φίλη λέει, τι είναι ρε φίλε οι πισινές που πρέπει να κρατήσω; Πέτρα;
Επίσης αρχίζουν οι στατιστικές. Δεν μου ’κάτσε ο μεγάλος έρωτας τόσο καιρό, λες να ακούσω το ψωροκάλπασμα του ψωροαλόγου του γερασμένου πια πρίγκηπα τώρα στα….. -άντα;
Τον πήχη που τον βάζεις; Και πριν βιαστείτε να χαμογελάσετε, μιλάω για τον πήχη των περίφημων στάνταρ. «Να ΄ναι μουσάτος, να’ ναι μόνιμος, να ’χει νέους γονείς». Το μόνο που δεν σκέφτηκες μανάρα μου είναι το «να σ’ αγαπάει» ο άνθρωπος. Ε, και μια μέρα τον κοιτάς στον απέναντι καναπέ και αναρωτιέσαι τι στο καλό σκεφτόσουν τότε.
Ακόμη, μεγαλώνοντας ίσως και να συμβιβάζουμε τα κέφια μας. Να ΄σου το τσιφτεντελάκι ακουμπάει πλέον πάτωμα και όχι ξύλινα τετράποδα υψώματα. Να ΄σου το αυτοκίνητο φιλοξενεί χαρτάκια με προθεσμίες για την δουλειά και όχι πια τηλέφωνα χωρίς όνομα. Να ’σου και συ που πλένεις το αμάξι με αθλητικά και όχι με πλαστική σαγιονάρα. (είναι και η γειτονιά στην μέση ξέρεις.)
Σκεφτείτε λιγάκι την περίπτωση να μεγαλώσουμε εξωτερικά…
Δηλαδή μούρη πλισές, σακούλες για 8 καρότσια ψώνια κάτω από τα μάτια, μαλλιά κομοδινί… αλλά από μέσα μας να ’μαστε πάντα εκείνα τα παιδιά που παίρνανε αμπάριζα και αλώνιζαν όλη την γειτονιά;
Σας το εύχομαι! Μου το εύχομαι…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου