Οι Νεράιδες ελεύθερες πετούν

Πάνω από ένα μπέρμπον || Οι Νεράιδες ελεύθερες πετούν 

Η ιστορία ενός ποτού που πέρασε στην σφαίρα του μύθου, τρύπησε το φάσμα του θρύλου και φιγουράρει ξανά περήφανο, για τα διακόσια και βάλε χρόνια ιστορίας του, στις κάβες και στα μπαρ... 

γράφει ο Αντώνης Ανδριανός

Μεταφερόμαστε στην αρχαιότητα, όπου ο νεαρός θεραπευτής Ιπποκράτης επρόκειτο να δώσει το εναρκτήριο λάκτισμα για να γεννηθεί ένας θρύλος, αντάξιος του Ηρακλή. Ο Ιπποκράτης αρχίζει να πειραματίζεται γύρω από ένα φυτό που λεγόταν “αψίανθος’’. Υποστήριζε ότι η κατανάλωση ενός ελιξιρίου που περιέχει το φυτό αυτό βοηθά στην θεραπεία από τον στομαχόπονο. Ταυτόχρονα με εκείνον, το ίδιο επιχείρησαν οι Αιγύπτιοι και οι Σουμέριοι.



Αρκετά χρόνια μετά, περί το 1792, ο Ελβετός Dr. Pierre Ordinaire, θα παρασκευάσει το ποτό αυτό με την σημερινή του μορφή στο Val de Travers της Ελβετίας. Το αποκαλεί “Πράσινη Νεράιδα’’ και το πουλά στην αγορά ως το φάρμακο για όλες τις ασθένειες. Από πονοκεφάλους και επιληψία, έως και πέτρα στα νεφρά. Λίγο καιρό αργότερα, η νεράιδα ρίχνει λίγη από την αστερόσκονή της στον Major Dubied, ο οποίος είναι εκείνος όπου θα αντιληφτεί το ποτό αυτό ως απεριτίφ και όχι ως θεραπευτικό, προσγειώνοντας μας έτσι στο έτος 1805, όταν ο γαμπρός του Henri-Louis Pernod θα ιδρύσει τη θρυλική εταιρεία Pernod Fils στο Pontarlier της Γαλλίας, της οποίας τα κέρδη από την παραγωγή αψεντιού θα αγγίξουν τα όρια του μύθου.

Σάλος πολύς άρχισε να γίνεται γύρω από το όνομά του και αρχίζει να αποκτά παγκόσμια φήμη και αποδοχή, ρίχνοντας έτσι κατακόρυφα τα κέρδη των Γάλλων οινοπαραγωγών, αλλά και των παραγωγών άλλων ποτών. Η σπίθα που θα ανάψει την φλόγα που αργότερα θα γίνει το ολοκαύτωμα των φτερών της μικρής νεράιδας, είναι η είδηση του αυτοακρωτηριασμού του αυτιού του Βίνσεντ Βαν Γκονγκ, η οποία θα φτάσει στα αυτιά των ιδιωτών οινοπαραγωγών και θα ξεκινήσουν ένα πόλεμο ανάμεσα σε εκείνους και το αψέντι δημοσιεύοντας, αβάσιμες, φήμες πως το ποτό αυτό ευθύνεται για την πράξη αυτή, διότι “μετατρέπει τους σοβαρούς πολίτες σε εκτροχιασμένους βάρβαρους’’.

Οι πληροφορίες αυτές στηριζόντουσαν στο γεγονός ότι το φυτό αψίανθος παράγει μία ουσία που ονομάζεται θυϊόνη (thujone) και είναι, κατά τα λεγόμενά τους, παραισθησιογόνα. Ωστόσο αυτό δεν έχει αποδειχθεί επιστημονικά. Η επιστημονική κοινότητα έχει αποδείξει πως η υπερβολική του περιεκτικότητα σε αλκοόλ είναι η αιτία που κάνει τους καταναλωτές να παραφέρονται και να βλέπουν παραισθήσεις.

Από την δύση, στην συνείδηση...
Τί είναι τελικά αυτό το ποτό που τόση ιστορία κουβαλά στις πλάτες του; Πώς παράγεται;
Οι απαντήσεις είναι απλές σε αυτά τα ερωτήματα.
Το αψέντι είναι ένα υψηλής περιεκτικότητας αλκοολούχο απόσταγμα, για την παρασκευή του οποίου χρησιμοποιούνται, σύμφωνα με την παραδοσιακή συνταγή, τρία βότανα: αψιθιά, γλυκάνισος και μάραθο. Μετά την απόσταξη, το πράσινο χρώμα προστίθεται είτε με φυσικό τρόπο, εμποτίζοντας άλλα βότανα στο μείγμα, είτε με χρωστικές ουσίες, και η περιεκτικότητα σε αλκοόλ –που σε αυτό το στάδιο αγγίζει το 82%– μετριάζεται με την πρόσθεση νερού. Το τελικό αποτέλεσμα είναι ένα πράσινο οινοπνευματώδες ποτό, που κιτρινίζει με την παλαίωση, η περιεκτικότητα του οποίου σε αλκοόλ μπορεί να κυμαίνεται από 45% έως 74% και το οποίο, όπως εξηγεί και η ετυμολογία, δεν πίνεται σκέτο –οποιαδήποτε προσπάθεια, όσο φιλότιμη κι αν είναι, προϋποθέτει την προσθήκη νερού και ζάχαρης.

Πώς απολαμβάνεται το αυθεντικό αψέντι;

Παραδοσιακός τρόπος : 
Βάζουμε στο ποτήρι μια δόση αψέντι. Πάνω σ' ένα κουταλάκι του Αψέντι, που στηρίζεται στη κορυφή του ποτηριού, τοποθετούμε έναν κύβο ζάχαρης. Συμπληρώνουμε αργά αργά παγωμένο νερό, ρίχνοντας το πάνω στη ζάχαρη.

"Φλεγόμενο"*:
Πάνω σ' ένα κουταλάκι του Αψέντι, που στηρίζεται στη κορυφή του ποτηριού, τοποθετούμε έναν κύβο ζάχαρης. Γεμίζουμε με Αψέντι (50ml περίπου) ρίχνοντας το πάνω στη ζάχαρη ώστε αυτή να διαποτίζεται από το ποτό. Ανάβουμε τη ζάχαρη και την αφήνουμε να καεί ώσπου να καραμελώσει. Διαλύουμε την καμένη ζάχαρη στο Αψέντι και προσθέτουμε παγωμένο νερό ή πάγο.

*Είναι σημαντικό να αναφέρουμε ότι αυτός ο τρόπος προετοιμασίας είναι αρκετά μεταγενέστερος. Εμφανίστηκε τη δεκαετία του '80 στη Πράγα από κάποιους ευρηματικούς Barmen. Είναι εντυπωσιακός, αλλά δεν έχει καμία σχέση με τον παραδοσιακό τρόπο. Θα συνιστούσαμε να αποφεύγεται, ειδικά με ποιοτικά Αψέντι. 

Σε ποιό δάσος να ψάξω να την βρω;
Το αψέντι πλέον επέστρεψε δυναμικά και νόμιμα στο εμπόριο και έτσι η μικρή νεράιδα έπαψε να κρύβεται σε ξεχασμένες κουφάλες δέντρων η σκονισμένες κρυψώνες των λίγο πιο τολμηρών- απερίσκεπτων, σπιτιών. Μπορείτε άνετα, πλέον, να το βρείτε σε ενημερωμένες κάβες η ηλεκτρονικά καταστήματα αλλά και σε μπαρ της Αθήνας και της επαρχίας.

Έτσι, αν θέλεις να βάλεις τον εαυτό σου σε ένα τεστ θάρρους η ακόμη να νιώσεις για λίγο μποέμ, μπες στην διαδικασία να δοκιμάσεις ένα ποτηράκι από την πιο αμφιλεγόμενη, πολιορκημένη, κυνηγημένη και γλυκιά νεράιδα όλων των παραμυθιών... μπορεί να σε ξελογιάσει με τα γλυκά της νάζια και να σε παρασύρει στην αγκαλιά της θολή της μέθης... θα υποκύψεις; Στο χέρι σου είναι να γίνεις ένας σύγχρονος Οδυσσέας και να ξεφύγεις από τις πράσινες σειρήνες, παρά ένας, λιγότερο τυχερός, Βαν Γκονγκ...

ΠΗΓΕΣ :
www.absinthe.gr,  el.wiktionary.org/wiki/αψέντι, national geografic, www.in2life.gr/