Το Όνειρο Ενός Badgley Mischka...

Από το πουθενά || Το Όνειρο Ενός Badgley Mischka... 

γράφει η Ερασμία Δέδε

Σχεδόν μεσημέρι 28ης Οκτωβρίου...οι ζέστες δεν λένε ακόμα να φύγουν.. και πως σκας και βαλαντώνεις με το καλσόν και το παλτουδάκι..!
Στο χέρι σου έχεις μια πλαστική ελληνική σημαιούλα, δώρο του μπαμπά να έχεις να κουνάς διότι μην ξεχνας πως στο κάτω κάτω είσαι Ελληνοπούλα!
Σιγά μην σε κατατροπώσει η ζέστη και η ασφυξία του καλσόν!


Είσαι μόλις 1,40 -τεταρτάκι στο Δημοτικό βλέπετε- και να που γίνεσαι δυό μέτρα γίγαντας όταν ακούς τα εμβατήρια από τα μεγάφωνα.."
Η Έλλάδα ποτέ δεν πεθαίνει..." ...
" Χρόνια πολλά! Και του χρόνου σημαιοφόρος..!"
Και αυτό το "...του χρόνου..." έφτασε!
Μα σημαιοφόρος βρε κορίτσι μου; Να σου 'τες πάλι οι σημαιούλες! Να και οι πράσινες, να και οι μπλέ κουνιούνται πέρα δώθε, σα μαούνα σε εννιάρη καιρό. Και ο καιρός σηκώνει άνεμο, ανοιγοκλείνει πόρτες, αναποδογυρίζει κάλπες, ταρακουνάει θέσεις...
"Ποιοι είναι όλοι αυτοί μαμα; Ωωωω σημαίες και φωνές ο κόσμος..." Φυσικά η μάνα σου σου απαντούσε οτι είναι "δικοί μας"...


Πλάκα είχαν και οι οικογενειακές γιορτές... οι γυναίκες λικεράκι, οι άντρες ουίσκι, οι φωνές δυναμώνουν, όχι εσέις φταίτε, όχι βλέπεις... οι συγκυρίες και άναβαν τα αίματα και κάποιοι του άλλου κόμματος αποχωρούσαν τσαντισμένοι από το σπίτι...


Ουφ... Ουφ... πως έφτασα εγώ εδω; Πότε πρόλαβε το τεταρτάκι και μεγάλωσε;
Πως έγινε μαμά και δεν ξέρει κανείς τι του ανήκει;
Τι ορίζει;
Γιατί πρέπει να πάρουμε αποφάσεις εθνικής σημασίας;
Γιατί λένε κάτι λέξεις που ούτε οι ίδιοι δεν καταλαβαίνουν; Ποιός τους έβαλε αυτούς εκεί πάνω;
Γιατί λένε πως ο κόσμος πεινάει;
Γιάτί λένε πως η ανηφόρα είναι μπροστά μας;
Ωχ..! Ανηφόρα..;
Και που να την ανέβεις με το Badgley Mischka στο πόδι...
Γίνεται;

Ε μα δεν γίνεται!!