AIDS: Προστατεύσου και προστάτεψε και τους άλλους.

Είναι υπεύθυνο πράγμα, είναι εύκολο, έχει πλάκα.
Από εσένα εξαρτάται. Αλήθεια πως θέλεις να ζήσεις;

γράφει ο Παναγιώτης Αγγελίδης 
Χειρουργός Ουρολόγος - Ανδρολόγος 

Μερικά στοιχεία
-Οροθετικός: έχει στο αίμα του τον ιο HIV και τον μεταδίδει αλλά έχει άμυνα στον οργανισμό του γιατί δεν έχει πολλαπλασιαστεί σε μεγάλο βαθμό. Με την θεραπεία  μπορεί να έχει μια καλή ζωη.
-AIDS: το τελευταίο στάδιο της νόσου όπου έχει τόσο πολύ πολλαπλασιαστεί ο ιός, που δεν έχει άμυνα καθόλου ο οργανισμός και τελικά πεθαίνει από αρρώστιες που δεν θα 'πρεπε. Αν δεν εξεταστείς θα αρρωστήσεις  περίπου σε δέκα χρόνια( μέσος χρόνος) από την επαφή οπότε και η άμυνα σου θα είναι τελειωμένη.
-Ρετροϊός: το είδος του ιού HIV που προκαλεί AIDS. Δεν αντέχει έξω απ το σώμα πεθαίνει γρήγορα.

-Αντιρετροϊκά φάρμακα: το είδος το φαρμάκων που χρησιμοποιούνται μαζί με αντιβιώσεις στους ασθενείς. Ενδιαφέρον είναι πως το πρώτο ανακαλύφθηκε τυχαία , μια και στην αρχή δημιουργήθηκε το μόριό του σαν φάρμακο διουρητικό. Στην πορεία βρέθηκε η δράση του στους ρετροϊούς. Ακόμα χρησιμοποιείται.
-Τεστ: Επιτέλους έχουμε και στην Ελλάδα το ταχύτατο και αναίμακτο τεστ που γίνεται με το σάλιο και έχουμε το αποτέλεσμα σε δεκαπέντε λεπτά. Είναι κάπου στο Μοναστηράκι, γίνεται με ραντεβού και απόλυτη εχεμύθεια. Ο παραδοσιακός τρόπος ήταν δύο ειδών. Το γρήγορο και το πιο αργό. Είναι και τα δύο εξετάσεις αίματος. Πρέπει κάποιος να είναι θετικός και στα δύο για να ξεκινήσει την θεραπεία. Δεν αρκεί το ένα. Μετά από έξι μήνες από την ύποπτη επαφή τα τεστ θα δείξουν αν κάποιος είναι οροθετικός.
Προστατεύσου και προστάτεψε και τους άλλους. Είναι υπεύθυνο πράγμα, είναι εύκολο, έχει πλάκα.
Από εσένα εξαρτάται. Αλήθεια πως θέλεις να ζήσεις;

Μεγάλη επιδημία που πρωτοεμφανίστηκε στις αρχές της δεκαετίας του 1980 και μεταδιδόταν με την σεξουαλική επαφή και με μολυσμένες βελόνες στους ναρκομανείς. Έφερε μεγάλη αλλαγή τόσο στην σκέψη των απλών ανθρώπων απέναντι στο σεξ , όσο και στην παγκόσμια ιατρική κοινότητα που οδήγησε, προκειμένου να αντιμετωπιστούν ρατσιστικές ιδέες, στο να καμφθούν παγιωμένοι άκαμπτοι νόμοι αιώνων που υπήρχαν για να προστατευτεί το σύνολο της κοινωνίας από τη όποια επιδημία.
Έτσι, σε αντίθεση με ο,τι ίσχυε πριν , αλλά προκειμένου να διατηρηθεί η συνοχή της απέναντι σε όποιο κοινωνικό ρατσισμό,ο γιατρός μόνο με την σύμφωνη γνώμη του ασθενούς μπορεί να τον εξετάσει για HIV και κρατάει δε, την ταυτότητά του μυστική, σε αντίθετη περίπτωση διώκεται πλέον και ποινικά.
Ενώ ακόμα και σήμερα για κάθε άλλη μεταδιδόμενη ασθένεια (π.χ. Ηπατίτιδα)  ο γιατρός είναι υποχρεωμένος να δηλώσει το κρούσμα στο Κέντρο Αναφοράς Λοιμώξεων και ονομαστικά, με όποια συνέπεια μπορεί να έχει αυτό για το άτομο (ένας νοσηλευτής χειρουργείου ή και χειρουργός, με ηπατίτιδα που την κόλλησε από την δουλειά του, χάνει υποχρεωτικά την δουλειά του διότι είναι μεταδοτικός, όχι όμως και στην περίπτωση που είναι οροθετικός και ο ίδιος δεν το κοινοποιήσει...)
Ένα άλλο ακόμα χαρακτηριστικό με το AIDS είναι η μεγάλη πρόοδος της λοιμωξιολογίας και πόσο γρήγορα ανακαλύφθηκαν φάρμακα, οργανώθηκε η ιατρική κοινότητα  στην πρόληψη στην διάγνωση αλλά και στην θεραπεία, ταχύτατα για τα ιστορικά δεδομένα. Έτσι η ασθένεια δεν οδηγεί σε θάνατο αλλά σε μια ζωή καλής ποιότητας με καθημερινή φαρμακευτική αγωγή. Εντυπωσιακό αν σκεφτεί κανείς πως όλος ο πανικός στη δεκαετία του '80 ξεκινούσε απ αυτό το γεγονός, ότι τελικά το AIDS  ήταν θανατηφόρο.

Η Ιατρική εξελίσσεται και μαζί της και η κοινωνία που πια, δίνει τη σκυτάλη στο ίδιο το άτομο για ένα τόσο μεγάλο θέμα. Αναγνωρίζεται το άτομο ως υπεύθυνο για θέματα που στο παρελθόν άλλοι αποφάσιζαν για αυτό. Και οι στατιστικές μίλησαν. Δεν είναι μόνο οι ομοφυλόφιλοι που κολλούν  ή οι ναρκομανείς, είναι όλοι. Αποτελεσματική προφύλαξη το προφυλακτικό. Οι κοινότητες των ομοφυλοφίλων  γρήγορα αντέδρασαν στα αναπτυγμένα κράτη όπου και η χορήγηση βελονών δωρεάν στους εθισμένους στα ναρκωτικά απέδωσε.
Στις μέρες μας το πρόβλημα είναι στην φτώχεια. Φτωχά κράτη της  Αφρικής μαστίζονται.
Και να λοιπόν ένα άλλο είδος κοινωνικού ρατσισμού που καλείται η διεθνής κοινότητα να αντιμετωπίσει αντιμετωπίζοντας την επιδημία, αυτή τη φορά σε κράτη που η θεραπεία είναι δυσβάστακτη για τους περισσότερους κατοίκους... κι ο αγώνας συνεχίζεται.